در ساخت پروژه های مسکونی، یک مساله مهم که متأسفانه بر کم و کیف طرح سازه تأثیر منفی می گذارد، این حقیقت است که در بیشتر مواقع، سازنده، مالکین و ساکنین نهایی پروژه، جدا از هم بوده و یکی نمی باشند. در توضیح بیشتر این مسأله می توان گفت که انتظار بسیاری از سازندگان از طراح سازه، ارائه ارزان ترین طرح و سبک ترین اسکلت است که عمدتاً در بهترین حالت منجر به طراحی سازه براساس حداقل های آیین نامهای می شود. این در صورتی است که آن طرف ماجرا، توقع خریداران ساختمان های مسکونی در حیطه سازه و زلزله، یک توقع حداکثری است. به این معنا که در بیانی عامیانه، انتظار سازهای ضد زلزله را از ساختمان های مسکونی استاندارد، در سر دارند. این در حالی است که حداقل های آیین نامه زلزله در طراحی و ساخت ساختمان های مسکونی، صرفاً منجر به اجرای ساختمانی می شود که پس از زلزله طرح، بر سر ساکنین آوار نشود (یک عملکرد حداقلی). در پروژه سراب 3، سازنده این ساختمان قصد سکونت در واحدهایی از این پروژه را داشته و رویکرد کیفی نگر ایشان منجر به استفاده از فناوری BRB به عنوان سیستم باربر جانبی و با هدف افزایش امنیت در برابر زلزله، در این سازه شده است.
ثبت ديدگاه